“Omdat ik niet meedoe aan die onzin!”

In deze tijd van liegende bewindslieden, totalitaire oprispingen en prikcampagnes zou ik bijna vergeten dat ik ooit trouwdominee was. Nu het de WEF-lakeien in Den Haag toegestaan is de coronateugels wat te laten vieren om het klootjesvolk wat lucht te geven, melden al die bruidsparen die eerder besloten het huwelijk uit te stellen, omdat het immers moeilijk zoenen is op anderhalve meter afstand met een mondkapje op, zich weer bij me om alsnog te trouwen.

Zo stapte ik deze week goed gemutst in de auto en toog ik naar Restaurant Fox in het mooie Denekamp. Als trouwdominee trouw ik mensen namelijk meestal ‘op locatie naar keuze’ zoals dat heet, dus niet in een kerk. Het zonnetje scheen, het bruidspaar trouwde in de tuin van Restaurant Fox, dus dat beloofde een mooie ceremonie te worden. Ik had er zin in, en zat fluitend achter het stuur liedjes van NPO-Radio 5 mee te neuriën. Op het hele en halve uur ging het geluid even uit, om de prikpropaganda aan mij voorbij te laten gaan.

"Bij een huwelijk à la Fox is alles mogelijk!"

Monter parkeerde ik de auto op de met bomen omgeven parkeerplaats van Restaurant Fox. Er waren al aardig wat gasten gearriveerd, te zien aan de rij die voor de deur van het restaurant stond. Netjes sloot ik achteraan de rij, die maar mondjesmaat naar voren schuifelde. Ik rekte mijn nek en kreeg de indruk dat er bij de ingang een dame kaartjes stond te controleren. Nou ja, het was een besloten bijeenkomst, dus waarschijnlijk controleerde zij de gastenlijst, al kon ik niet verzinnen waarom je bij het huwelijk van vreemden zou willen zijn.

Aangekomen bij de deur werd ik begroet door een vriendelijke dame. “Goedemiddag, mag ik uw QR-code, negatief testbewijs of genezenverklaring zien?” Het is misschien naïef, maar ik werd volledig door de vraag overvallen. “Ik heb geen van drieën”, sprak ik de vrouw bars toe.

“Niet?”

“Nee!”

“Waarom niet?”

“Omdat ik niet meedoe aan die onzin!”

De dame wist duidelijk niet wat ze ermee aan moest. Toen ik aanstalten maakte mij bij de gasten binnen te voegen, raakte ze in paniek. “Nee!”, riep ze schril, “u doorbreekt de bubbel!” Verbaasd keek ik haar aan. “Welke bubbel?” “Nou, gewoon, DE bubbel”, antwoordde ze alsof ze verbijsterd was dat ik niet wist welke bubbel ze bedoelde.

De irritatie sloeg onmiddellijk toe. Mijn tenen krulden zich, mijn bilspieren spanden zich aan en ik moest mij tot het uiterste inspannen om haar niet met haar denkbeeldige bubbel om haar oren te slaan. “Luister eens”, sprak ik haar toe, “u laat mij binnen of ik vertrek. Dan mag u aan het bruidspaar vertellen dat ik niet naar binnen mocht.” Ze wist duidelijk niet wat ze met deze opstandige dominee aan moest. “Ik ga even mijn man halen”, sprak ze gedecideerd.

De man en eigenaar van het restaurant die ik eerder al bij de ingang naar de tuin van het restaurant had zien staan kwam naar me toe lopen. Ik begreep nu dat hij daar stond zodat er geen gasten zonder gecontroleerd te zijn de tuin in konden sneaken, en zo de bubbel konden doorbreken. “Kan ik u helpen?” “Ik mag niet naar binnen.” “Mag ik uw QR-code, negatief testbewijs of genezen verklaring zien?” “Ik heb geen van drieën.” “Waarom niet?” “Omdat ik niet meedoe aan die onzin.” “Maar wanneer ik u binnenlaat, doorbreekt u de bubbel.” “Welke bubbel?” De man keek mij aan alsof hij water zag branden. “U kunt mensen besmetten”, sprak hij mij bestraffend toe terwijl hij een extra stap naar achteren deed.

“Besmetten. Ben ik vies?” “Ik ga niet met u in discussie. Of u laat één van de gevraagde bewijzen zien dat u gezond bent, of u mag niet naar binnen.” “Prima, dan ga ik naar huis. Wanneer u het bruidspaar even vertelt dat ik niet naar binnen mocht in uw gastvrije toko, dan vertrek ik nu”. “Wacht even”, riep de man, “u kunt via de achterkant naar de tuin lopen.” Hij keek triomfantelijk, alsof hij trots was op zijn zojuist gevonden oplossing. “Via de achterkant?” “Ja, dan besmet u niemand en doorbreekt u de bubbel niet.”

De man had MIJN bubbel al lang doorbroken, maar had dat duidelijk niet door. Deze dominee begon gevaarlijker voor hem te worden dan het door hem blijkbaar zo gevreesde coronavirus. “U bedoelt de achteringang maar de tuin?’, vroeg ik terwijl niet alleen billen en tenen zich aanspanden maar ook andere spieren in mijn verhitte lichaam waarvan ik nooit heb geweten dat ik ze had. “Ja”, zei de man blij. “Heeft u ook een ster voor me, met het woord ‘ongevaccineerd’ erop? Ik moet trouwens ook plassen. Moet ik dat tegen een boom doen? Want ik mag vast niet naar uw WC. Die ligt binnen uw bubbel.” “Nee, dat mag niet. Op de WC vinden veel besmettingen plaats.” “Op uw WC misschien, niet die van mij.”

De absurditeit van het geheel begon toen pas goed tot mij door te dringen. Deze man had een bubbel van angst gecreëerd. Ik stond hier te discussiëren met een volslagen idioot. “Weet u meneer, ik doe niet mee met uw apartheidsregime. Met uw bubbel waar geen niet-gevaccineerden binnen mogen komen. Nu zijn het niet-gevaccineerden. In de oorlog waren het Joden. In Zuid-Afrika en de VS waren het zwarten. U ziet maar. Ik ga naar huis. De groeten aan het bruidspaar. Die kunnen ook weer naar huis. Succes met en in uw bubbel.”

Intussen hadden zonder dat ik het merkte zich meer dan 100 gasten om ons heen verzameld. Bij de ouders van de bruid brak lichte paniek uit. “Waar gaat u heen?’, vroeg de vader. “Naar huis, ik mag niet naar binnen. Ik doorbreek de bubbel.” “Maar dat kan niet. Dan hebben we geen ceremonie.” “Vraagt u het maar aan de bubbelman”, zei ik, en zette koers naar mijn auto. De man gooide zijn handen in de lucht. “Laat de dominee binnen!”, riep hij tegen de eigenaar. “Dit kunt u niet maken. Hij moet trouwens ook plassen.” De gasten stonden met open mond het hele schouwspel aan te kijken. De eigenaar zag dat hij de zaak verloren had, en zag zijn zo zorgvuldig gecreëerde bubbel uiteenspatten. Hij haalde zijn schouders op en liep weg.

De vader van de bruid sloeg een arm om me heen en nam me mee naar binnen. Plotseling begon er iemand te klappen. Het applaus zwol aan, en met een gevoel van victorie wandelde ik het restaurant en de bubbel binnen.

Ik heb het bruidspaar, die niets van de hectiek hadden meegekregen omdat zij pas later arriveerden, een prachtige ceremonie mogen geven. Tijdens de ceremonie zag ik de eigenaar in de verte met zwarte handschoentjes aan de taart en champagne klaarzetten.

Bron: Doe Zelf Normaal

Volg het vrije nieuws en wees geinformeerd over wat er ECHT gebeurt in de wereld! Ondersteun de vrijheidsstrijd, kom op voor jouw toekomst, van je kinderen, van je geliefden. Deel dit bericht op social media en in je eigen netwerk. DOEN!

Link naar Telegram.