De nep epidemie als voorwendsel gebruikt
Geachte heren en mevrouw, Wij schrijven dit als bezorgde artsen, verpleegkundigen en andere gezondheidswerkers, die hier geen enkel belang bij hebben. Integendeel, wij lopen het risico dat ons werk hierdoor in gevaar komt en/of dat wij persoonlijk worden “besmeurd” door degenen die het onvermijdelijk niet leuk vinden dat wij ons uitspreken.
Onze ernstige bezorgdheid over de aanpak van de COVID-pandemie door de regeringen van de landen van het Verenigd Koninkrijk
Wij schrijven deze openbare brief omdat het ons duidelijk is geworden dat:
De regering (waarmee wij bedoelen de regering van het VK en drie gedecentraliseerde regeringen/administraties en de daarmee verbonden regeringsadviseurs en -instanties zoals de GMO’s, CSA, SAGE, MHRA, JCVI, Volksgezondheidsdiensten, Ofcom enz, hierna “u” of de “regering”) heeft de aanpak van de COVID-pandemie gebaseerd op onjuiste veronderstellingen.
Tal van personen en organisaties hebben u hierop gewezen.
U bent er niet in geslaagd een dialoog aan te gaan en vertoont geen tekenen dat u dat wel zult doen. U hebt mensen fundamentele rechten ontnomen en de structuur van de samenleving veranderd zonder dat daarover in het Parlement een debat heeft plaatsgevonden. Geen enkele minister die verantwoordelijk is voor het beleid is ooit op een kanaal van de mainstream media verschenen in een echt debat met iemand met een tegengestelde mening.
Hoewel u op de hoogte bent van alternatieve medische en wetenschappelijke standpunten, hebt u nagelaten te zorgen voor een open en volledige discussie over de voors en tegens van alternatieve manieren om de pandemie te beheersen.
Het beleid dat ten aanzien van de pandemie is gevoerd, heeft onze natie enorme, blijvende en onnodige schade berokkend, en dat mag nooit meer gebeuren.
Alleen door aan het licht te brengen dat uw beleid niet op brede instemming kan rekenen bij de beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, zal een breder debat door het publiek worden geëist.
In verband met het bovenstaande willen wij de aandacht vestigen op de volgende punten. Ondersteunende referenties kunnen op verzoek worden verstrekt.
1. Geen poging om de schade van het lockdown-beleid te meten
Het bewijs van de rampzalige effecten van lockdowns op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de bevolking is overduidelijk. De schade is enorm, wijdverspreid en langdurig. Met name de psychologische gevolgen voor een generatie opgroeiende kinderen kunnen levenslang zijn.
Om die reden maakte een afsluitingsbeleid vóór 2020 nooit deel uit van een draaiboek voor een pandemie. In WHO-documenten werd dit uitdrukkelijk niet aanbevolen, zelfs niet voor ernstige virale respiratoire pathogenen en evenmin voor het sluiten van grenzen, gezichts bedekkende kleding en het testen van asymptomatische personen. Er is zo’n onverklaarbare afwezigheid van aandacht voor de schade die door het lockdown-beleid wordt veroorzaakt, dat het moeilijk is de verdenking te vermijden dat dit opzettelijk is vermeden.
De invoering van een dergelijk beleid is nooit gepaard gegaan met een risico/batenanalyse. Hoe erg dat ook is, het is nog erger dat dit aspect van de planning van een pandemie na de ramp, toen er voldoende gegevens beschikbaar waren om de schade te meten, slechts oppervlakkige aandacht heeft gekregen. Eminente deskundigen hebben in persconferenties herhaaldelijk opgeroepen tot het bespreken van deze gevolgen voor de gezondheid, maar zijn universeel genegeerd.
Wat zo vreemd is, is dat het beleid dat vóór medio maart 2020 werd gevoerd (zelfisolatie van de zieken en bescherming van de kwetsbaren, terwijl de samenleving voor het overige vrijwel normaal doorging) evenwichtig en verstandig was en de aanpak weerspiegelde die vóór 2020 bij consensus was vastgesteld. Voor de abrupte koerswijziging vanaf medio maart 2020 is toen geen enkele overtuigende reden aangevoerd en er is sindsdien opvallend genoeg geen enkele reden naar voren gebracht.
2. Institutionele aard van COVID
Uit de Italiaanse gegevens bleek eigenlijk al vroeg dat COVID (de ziekte – in tegenstelling tot SARS-Cov-2-infectie of -blootstelling) grotendeels een ziekte van instellingen was. Ongeveer de helft van alle sterfgevallen betrof bewoners van verzorgingstehuizen, hoewel die minder dan 1% van de bevolking uitmaakten. Ziekenhuisinfecties zijn de belangrijkste oorzaak van overdrachtspercentages, zoals het geval was voor zowel SARS1 als MERS. Tot 40% van de gevallen tijdens de eerste golf in het voorjaar van 2020 en 64% van de gevallen in de winter van 2020/2021 hield verband met ziekenhuiscontacten.
Ernstige ziekte bij gezonde mensen jonger dan 70 jaar kwam wel voor (zoals bij grieppandemieën), maar was uiterst zeldzaam.
Desondanks werden er geen vroegtijdige, agressieve en gerichte maatregelen genomen om zorginstellingen te beschermen; integendeel, patiënten werden zonder tests ontslagen naar instellingen waar het personeel over ontoereikende persoonlijke beschermingsmiddelen, opleiding en informatie beschikte. Als gevolg daarvan zijn veel onnodige sterfgevallen veroorzaakt.
Voorbereidingen voor de komende winter, waaronder het zorgen voor voldoende capaciteit en preventieve maatregelen zoals ventilatieoplossingen, hebben geen prioriteit gekregen.
3. De overdreven aard van de dreiging
Het beleid lijkt gericht te zijn geweest op systematische overdrijving van het aantal sterfgevallen dat aan COVID kan worden toegeschreven. De tests waren bedoeld om elk mogelijk “geval” op te sporen in plaats van zich te concentreren op klinisch gediagnosticeerde infecties en de daaruit voortvloeiende overdreven aantallen gevallen werkten door in de overlijdensgegevens, waarbij grote aantallen mensen stierven “met COVID” en niet “aan COVID”, terwijl de ziekte de onderliggende doodsoorzaak was.
Het beleid om dagelijks een sterftecijfer te publiceren betekende dat dit cijfer volledig gebaseerd was op het resultaat van de PCR-test, zonder inbreng van de behandelende clinici. Door alle sterfgevallen binnen een tijdsperiode na een positieve test op te nemen, werden incidentele sterfgevallen, met, maar niet te wijten aan COVID, niet uitgesloten, waardoor de aard van de dreiging werd overdreven.
Bovendien werd in de koppen voor de rapportage van het aantal sterfgevallen geen indeling naar leeftijd opgenomen. De gemiddelde leeftijd van een COVID-dode is 81 jaar voor mannen en 84 jaar voor vrouwen, hoger dan de gemiddelde levensverwachting toen deze mensen werden geboren. Dit is een zeer relevant gegeven voor de beoordeling van de maatschappelijke gevolgen van de pandemie. Sterfte op oudere leeftijd is een natuurlijk verschijnsel. Men kan niet zeggen dat een ziekte die in de eerste plaats ouderen treft, dezelfde is als een ziekte die alle leeftijden treft, en toch lijkt de berichtgeving van de regering erop gericht het publiek te laten denken dat iedereen evenveel risico loopt.
Artsen werd gevraagd overlijdensakten in te vullen in de wetenschap dat het overlijden van de overledene reeds door de regering als een COVID-dode was geregistreerd. Aangezien het vrijwel onmogelijk is bewijs te vinden dat COVID categorisch uitsluit als een factor die tot de dood heeft bijgedragen, was het onvermijdelijk dat COVID, zodra het door de regering als een “COVID-dode” was geregistreerd, als oorzaak op de overlijdensakte zou worden vermeld. De diagnose van de doodsoorzaak is altijd moeilijk en de vermindering van het aantal lijkschouwingen zal onvermijdelijk tot een grotere onnauwkeurigheid hebben geleid. Het feit dat sterfgevallen door niet-COVID-oorzaken in feite een aanzienlijk tekort vertoonden (ten opzichte van het gemiddelde) naarmate het aantal sterfgevallen met COVID-etikettering toenam (en dit omkeerde naarmate het aantal sterfgevallen met COVID-etikettering afnam), is een treffend bewijs dat sterfgevallen te veel aan COVID worden toegeschreven.
Het totale sterftecijfer door alle oorzaken van 2015-2019 was ongewoon laag en toch zijn deze cijfers gebruikt om te vergelijken met de sterftecijfers van 2020 en 2021, waardoor de toegenomen sterfte ongekend lijkt. Vergelijkingen met gegevens uit eerdere jaren zouden hebben uitgewezen dat het sterftecijfer van 2020 elk jaar vóór 2003 werd overschreden en daardoor niet uitzonderlijk is.
Ook nu blijven COVID-gevallen en -doden zonder de nodige nauwkeurigheid aan het bestaande totaal worden toegevoegd, zodat de totalen steeds groter worden en de dreiging overdrijven. Er is geen moeite gedaan om de totalen in elk winterseizoen afzonderlijk te tellen, wat voor elke andere ziekte de standaardpraktijk is.
U bent doorgegaan met het maken van frequente reclame via de pers en de omroep om het effect van de “angstboodschap” te vergroten. De kosten hiervan zijn niet op grote schaal gepubliceerd, maar websites met overheidsopdrachten laten zien dat ze enorm zijn – honderden miljoenen ponden.
De media en de regeringsretoriek gaan nu over op het idee dat “Long Covid” in alle leeftijdsgroepen, met inbegrip van kinderen, een grote morbiditeit zal veroorzaken, zonder een discussie te voeren over de normale postvirale vermoeidheid die meer dan 6 maanden kan duren. Dit vergroot de angst van het publiek voor de ziekte en moedigt vaccinatie aan bij mensen bij wie het hoogst onwaarschijnlijk is dat zij nadelige gevolgen van COVID zullen ondervinden.
4. Actieve onderdrukking van de discussie over vroegtijdige behandeling met protocollen die elders met succes worden toegepast
De door COVID veroorzaakte schade en onze reactie daarop hadden ertoe moeten leiden dat de vooruitgang op het gebied van profylaxe en therapeutische middelen voor COVID zou zijn omarmd. Bewijsmateriaal over succesvolle behandelingen is echter genegeerd of zelfs actief onderdrukt. Zo toonde een in februari 2021 gepubliceerde studie in Oxford aan dat geïnhaleerde Budesonide de ziekenhuisopnames bij patiënten met een laag risico met 90% kon verminderen en toonde een publicatie in april 2021 aan dat het herstel ook bij patiënten met een hoog risico sneller verliep. Deze belangrijke interventie is echter niet gepromoot.
Dr. Tess Lawrie, van het Evidence Based Medical Consultancy in Bath, presenteerde in januari 2021 een grondige analyse van de profylactische en therapeutische voordelen van Ivermectine aan de regering. Meer dan 24 gerandomiseerde onderzoeken met 3.400 mensen hebben aangetoond dat Ivermectine het aantal infecties met 79-91% en het aantal sterfgevallen met 27-81% vermindert.
Veel artsen zijn begrijpelijkerwijs voorzichtig met een mogelijke overinterpretatie van de beschikbare gegevens over de hierboven genoemde geneesmiddelen en andere behandelingen, hoewel moet worden opgemerkt dat een dergelijke voorzichtigheid niet lijkt te zijn betracht bij de behandeling van gegevens over de interventies van de regering (bv. de doeltreffendheid van lockdowns of maskers) wanneer deze worden gebruikt ter ondersteuning van de agenda van de regering.
Wat men ook vindt van de verdiensten van deze nieuwe medicijnen, het is volstrekt onaanvaardbaar dat artsen die hebben geprobeerd alleen maar een open discussie te voeren over de mogelijke voordelen van vroegtijdige behandelingen van COVID, zwaar en op onverklaarbare wijze zijn gecensureerd. De wetenschap dat er vroegtijdige behandelingen beschikbaar zouden kunnen zijn die het risico van ziekenhuisopname zouden kunnen verminderen, zou de hele opvatting van veel beroepsbeoefenaren en leken over de dreiging van COVID veranderen, en daardoor ook de risico/baten-verhouding voor vaccinatie, vooral in jongere groepen.
5. Ongepast en onethisch gebruik van gedragswetenschap om ongerechtvaardigde angst te zaaien
Het aanwakkeren van een opzettelijk angstverhaal (bevestigd door openbaar toegankelijke overheidsdocumentatie) is disproportioneel, schadelijk en contraproductief geweest. Wij verzoeken u hieraan onmiddellijk een eind te maken.
Om slechts één voorbeeld te geven: het gezichtsbedekkingsbeleid van de regering lijkt te zijn ingegeven door gedragspsychologisch advies met betrekking tot het opwekken van een niveau van angst dat nodig is om aan ander beleid te voldoen. Dit beleid lijkt niet te zijn ingegeven door infectiebeheersing, omdat er geen solide bewijs is dat het dragen van gezichtsbedekking (met name stoffen of standaard chirurgische maskers) effectief is tegen de overdracht van door de lucht verspreide ziekteverwekkers zoals SARS-Cov-2. Verscheidene vooraanstaande instellingen en personen zijn zich hiervan bewust en hebben tijdens deze pandemie tegen gezichtsbedekking gepleit, om vervolgens op onverklaarbare wijze op hun advies terug te komen op basis van geen enkele wetenschappelijke rechtvaardiging waarvan wij op de hoogte zijn. Anderzijds zijn er tal van aanwijzingen dat het dragen van maskers veel schade kan berokkenen, zowel lichamelijk als geestelijk. Dit is vooral verontrustend voor de schoolkinderen van het land die door het regeringsbeleid en hun scholen worden aangemoedigd om op school gedurende lange perioden maskers te dragen.
Tenslotte is het gebruik van gezichtsbedekkingen zeer symbolisch en dus contraproduktief om mensen een veilig gevoel te geven. Langdurig dragen dreigt een ingesleten veiligheidsgedrag te worden, waardoor mensen in feite niet meer normaal kunnen functioneren omdat zij hun veiligheid ten onrechte toeschrijven aan het dragen van het masker in plaats van aan het geringe risico, voor de overgrote meerderheid van gezonde mensen onder de 70 jaar, het virus op te lopen en ernstig onwel te worden met COVID.
6. Misverstand over het alomtegenwoordige karakter van mutaties van nieuwe virussen
De mutatie van een nieuw virus in nieuwere stammen – vooral wanneer deze onder selectiedruk staat van abnormale beperkingen op vermenging en vaccinatie – is normaal, onvermijdelijk en niet iets om je zorgen over te maken. Honderdduizenden mutaties van de oorspronkelijke Wuhan-stam zijn reeds geïdentificeerd. Het najagen van elke nieuwe variant is contraproductief, schadelijk en totaal onnodig en er is geen overtuigend bewijs dat een nieuw geïdentificeerde variant dodelijker is dan de oorspronkelijke stam.
Mutante stammen verschijnen gelijktijdig in verschillende landen (door middel van “convergente evolutie”) en het sluiten van nationale grenzen in een poging om te voorkomen dat varianten van het ene land naar het andere reizen, dient geen enkel doel van betekenis voor de infectiebestrijding en moet worden opgegeven.
7. Misverstand over asymptomatische verspreiding en het gebruik ervan om de naleving van beperkingen door het publiek te bevorderen
Het is algemeen bekend dat asymptomatische verspreiding nooit een belangrijke oorzaak is geweest van een pandemie van een ademhalingsziekte en wij maken bezwaar tegen uw voortdurende berichtgeving waarin dit wordt gesuggereerd en die onmiddellijk moet ophouden. Nooit eerder hebben we de eeuwenoude praktijk van het isoleren van zieken geperverteerd door in plaats daarvan de gezonden te isoleren. Herhaalde mandaten aan gezonde, asymptomatische mensen om zichzelf te isoleren, vooral schoolkinderen, dienen geen enkel nuttig doel en hebben alleen maar bijgedragen tot de wijdverspreide schade van een dergelijk beleid. In de overgrote meerderheid van de gevallen zijn gezonde mensen gezond en kunnen zij het virus niet overbrengen en moeten alleen zieke mensen met symptomen worden geïsoleerd.
De bewering van de regering dat een op de drie mensen het virus zou kunnen hebben, blijkt niet te stroken met de ONS-gegevens over de prevalentie van de ziekte in de samenleving, en het enige effect van deze boodschap lijkt te zijn geweest angst te zaaien en naleving van de door de regering opgelegde beperkingen te bevorderen. De boodschap van de regering om “te doen alsof je het virus hebt” is ook onnodig angst inboezemen, aangezien het uiterst onwaarschijnlijk is dat gezonde mensen het virus op anderen overdragen.
Van de PCR-test, die op grote schaal wordt gebruikt om het bestaan van “gevallen” vast te stellen, wordt nu onomstotelijk erkend dat hij niet betrouwbaar is om besmettelijkheid aan te tonen. De test kan geen onderscheid maken tussen personen bij wie de aanwezigheid van fragmenten genetisch materiaal die gedeeltelijk met het virus overeenkomen hetzij incidenteel is (misschien als gevolg van een vroegere besmetting), hetzij representatief is voor een actieve besmetting, hetzij een aanwijzing is voor besmettelijkheid. Toch is het bijna universeel gebruikt zonder kwalificatie of klinische diagnose om een lockdown-beleid te rechtvaardigen en miljoenen mensen nodeloos in quarantaine te plaatsen tegen enorme kosten voor de gezondheid en het welzijn en voor de economie van het land.
Landen die de communautaire beperkingen hebben opgeheven, hebben geen negatieve gevolgen ondervonden die aan de versoepeling kunnen worden toegeschreven. Empirische gegevens uit vele landen tonen aan dat de stijging en daling van het aantal infecties seizoensgebonden is en niet te wijten is aan beperkingen of gezichtsbedekkingen. De reden voor het verminderde effect van elke opeenvolgende golf is dat: (1) de meeste mensen een zekere mate van immuniteit hebben, hetzij door eerdere immuniteit, hetzij door immuniteit die zij door blootstelling hebben verworven; (2) zoals gebruikelijk is bij opkomende nieuwe virussen, lijkt het virus te zijn gemuteerd in de richting van stammen die mildere ziekten veroorzaken. Vaccinatie kan hier ook toe bijdragen, hoewel de duurzaamheid ervan en de mate van bescherming tegen varianten onduidelijk is.
De regering lijkt te spreken van “leren leven met COVID” terwijl zij blijkbaar heimelijk een “nul COVID”-strategie toepast die zinloos is en uiteindelijk netto schadelijk.
8. Massaal testen van gezonde kinderen
Het herhaaldelijk testen van kinderen om asymptomatische gevallen te vinden waarvan het onwaarschijnlijk is dat ze het virus verspreiden, en hen behandelen als een soort biologisch gevaar is schadelijk, dient geen enkel doel voor de volksgezondheid en moet stoppen.
Tijdens de paasvakantie werd een bedrag gelijk aan de kosten van de bouw van een algemeen districtsziekenhuis wekelijks besteed aan het testen van schoolkinderen om een paar duizend positieve “gevallen” te vinden, waarvan er voor zover wij weten geen ernstig was.
Lockdowns dragen in feite veel meer bij tot de gezondheidsproblemen van kinderen, met recordniveaus van geestesziekten en stijgende niveaus van niet-COVID-infecties, die volgens sommige deskundigen het gevolg zijn van distantiëring die leidt tot deconditionering van het immuunsysteem.
9. Vaccinatie van de gehele volwassen bevolking had nooit een voorwaarde mogen zijn voor het beëindigen van de beperkingen
Het is duidelijk dat de regering, louter op basis van de eerste “veelbelovende” vaccingegevens, in de zomer van 2020 heeft besloten een beleid van virusonderdrukking binnen de gehele bevolking te voeren totdat vaccinatie beschikbaar was (dat aanvankelijk alleen voor kwetsbare personen zou gelden, maar later – zonder behoorlijk debat of grondige analyse – werd gewijzigd in vaccinatie voor de gehele volwassen bevolking).
Dit besluit werd genomen ondanks de enorme schade als gevolg van de voortdurende lockdowns, waarvan u op de hoogte was of had moeten zijn om er rekening mee te houden in het besluitvormingsproces.
Bovendien zijn bij de vaccinatiecampagne een aantal beginselen van goede medische praktijken en voorheen onaantastbare ethische normen geschonden, hetgeen betekent dat in de meeste gevallen ernstig moet worden betwijfeld of de verkregen toestemming werkelijk als “volledig geïnformeerd” kan worden beschouwd:
Het gebruik van dwang, ondersteund door een ongekende mediacampagne om het publiek over te halen zich te laten vaccineren, met inbegrip van dreiging met discriminatie, hetzij ondersteund door de wet, hetzij sociaal aangemoedigd, bijvoorbeeld in samenwerking met social mediaplatforms en datingapps.
Het achterwege laten van informatie die mensen in staat stelt een volledig geïnformeerde keuze te maken, met name in verband met het experimentele karakter van de vaccinatiemiddelen, het extreem lage COVID-achtergrondrisico voor de meeste mensen, het bekende optreden van bijwerkingen op korte termijn en de onbekende neveneffecten op lange termijn.
Tenslotte merken wij op dat de regering serieus de mogelijkheid overweegt om deze vaccins – waarvoor geen gegevens over de veiligheid op lange termijn beschikbaar zijn – aan kinderen toe te dienen, ervan uitgaande dat dit een zekere mate van bescherming aan volwassenen zou kunnen bieden. Wij vinden dat een ontstellende en onethische omkering van de sinds lang aanvaarde plicht van volwassenen om kinderen te beschermen.
10. Te veel vertrouwen in modellen en negeren van gegevens uit de echte wereld
Tijdens de gehele pandemie lijken de besluiten te zijn genomen met gebruikmaking van niet-gevalideerde modellen die zijn opgesteld door groepen met wat alleen maar kan worden omschreven als een erbarmelijke staat van dienst, waarbij de gevolgen van verscheidene eerdere pandemieën massaal zijn overschat.
De teams die de besluiten nemen, blijken zeer weinig klinische inbreng te hebben en, voor zover kan worden nagegaan, geen klinische immunologische deskundigheid.
Bovendien zijn de veronderstellingen die aan de modellen ten grondslag liggen nooit aangepast om rekening te houden met waarnemingen in de praktijk in het VK en andere landen.
Het is verbazingwekkend dat op de vraag of SAGE rekening had gehouden met collaterale schade, geantwoord werd dat dit niet tot hun opdracht behoorde – er was hun eenvoudigweg gevraagd de gevolgen van COVID tot een minimum te beperken. Dat zou vergeeflijk kunnen zijn als een andere adviesgroep zich voortdurend zou bezighouden met de schadekant van het geheel, maar dat lijkt niet het geval te zijn geweest.
Conclusies
De Britse aanpak van COVID heeft duidelijk gefaald. In de ogenschijnlijke wens om één kwetsbare groep – de ouderen – te beschermen, heeft het gevoerde beleid wijdverbreide bijkomende en onevenredige schade toegebracht aan vele andere kwetsbare groepen, vooral kinderen. Bovendien heeft uw beleid hoe dan ook niet kunnen voorkomen dat het Verenigd Koninkrijk een van de hoogste gemelde sterftecijfers door COVID ter wereld heeft.
Ondanks de zeer hoge vaccinatiegraad en het momenteel zeer lage aantal sterfgevallen en ziekenhuisopnamen als gevolg van COVID, blijft het beleid erop gericht een bevolking in stand te houden die door extreme angst is gehandicapt, met beperkingen op het dagelijks leven die de door het beleid veroorzaakte schade verlengen en verergeren. Om slechts één voorbeeld te geven: de wachtlijsten van de NHS bedragen nu officieel 5,1 miljoen, met – volgens de vorige minister van Volksgezondheid – waarschijnlijk nog eens 7 miljoen mensen die een behandeling nodig hebben die nog niet is voorgesteld. Dit is onaanvaardbaar en moet dringend worden aangepakt.
Kortom, er is een ommekeer nodig binnen de regering, die nu de nodige aandacht moet besteden aan die vooraanstaande deskundigen buiten haar eigen kring die deze alarmsignalen afgeven. Als betrokkenen bij de gezondheidszorg zijn wij gebonden aan onze eed om “eerst geen kwaad te doen”, en wij kunnen niet langer zwijgend toekijken bij beleidsmaatregelen die een reeks vermeende “genezingen” hebben opgelegd die in feite veel erger zijn dan de ziekte die zij geacht worden te bestrijden.
De ondertekenaars van deze brief doen een beroep op u, in de regering, om zonder verder uitstel het debat over het beleid te verbreden, openlijk overleg te plegen met groepen wetenschappers, artsen, psychologen en anderen die cruciale, wetenschappelijk onderbouwde en op bewijzen gebaseerde alternatieve standpunten delen, en alles te doen wat in uw macht ligt om het land zo snel mogelijk terug te brengen tot de normaliteit met een minimum aan verdere schade voor de samenleving.
Met vriendelijke groet,
Mr Tony Hinton, MB ChB, FRCS, FRCS(Oto), Consultant Surgeon Dr Renee Hoenderkamp, BSc (Hons) MBBS MRCGP, General Practitioner Dr Ros Jones, MBBS, MD, FRCPCH, retired consultant paediatrician Mr Malcolm Loudon, MB ChB MD FRCSEd FRCS (Gen Surg) MIHM VR Dr Geoffrey Maidment, MBBS, MD, FRCP, retired consultant physician Dr Alan Mordue, MB ChB, FFPH (ret), Retired Consultant in Public Health Medicine Mr Colin Natali, BSc(Hons), MBBS FRCS FRCS(Orth), Consultant Spine Surgeon Dr Helen Westwood, MBChB MRCGP DCH DRCOG, General Practitioner
Waarom u deze brief moet ondertekenen
Het doel van de brief wordt hierin uiteengezet, maar in het kort is het om:
• De regering en de burgers van het Verenigd Koninkrijk erop te wijzen dat:
1. In tegenstelling tot wat de mainstream media melden, is er geen wetenschappelijke consensus bereikt over de meeste aspecten van de reactie op de pandemie, omdat een rigoureus open wetenschappelijk debat niet is toegestaan.
2. Een aanzienlijk aantal beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg het niet eens is met veel aspecten van het beleid inzake pandemiebeheersing.
• Een breder publiek debat moet worden toegestaan.
Als u uw naam aan de brief wilt toevoegen, vul dan hier het onderstaande formulier in.
Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg het vrije nieuws en wees geinformeerd over wat er ECHT gebeurt in de wereld! Ondersteun de vrijheidsstrijd, kom op voor jouw toekomst, van je kinderen, van je geliefden. Deel dit bericht op social media en in je eigen netwerk. DOEN!
Comments