Een pasgeboren kindje heeft een grote kosmische uitstraling en ik denk stiekem dat veel mensen daar onbewust gevoelig voor zijn: zo begon mijn kraambezoek meestal spontaan te fluisteren bij het bewonderen van het kindje. Naar aardse maatstaven is zo’n hummeltje echter in alle opzichten hulpeloos. Maar dat wil het niet blijven! Na het eerste bewuste oogcontact en lachje is de volgende stap het bekijken van de eigen handjes en al gauw begint het naar dingen te grijpen.
Daarna gaat een kind zich omrollen, gaat het zitten, kruipen en staan. Zo verovert het de ruimte, met als kroon het los leren lopen. De drijfveer om dat alles te doen, ligt in het kind zelf. Dat is anders bij de kennismaking met tijd. Een kind komt allereerst via anderen met tijd in aanraking. Als ouders zorg je er immers voor – met het oog op je eigen nachtrust – dat je hummeltje binnen afzienbare tijd het verschil tussen dag en nacht kent en aan een vaste, ritmische dagindeling went.
Tijd en ruimte zijn de twee elementen waardoor een klein kind aardebewoner wordt. Beide elementen hebben echter ook een kosmisch aspect. Wat tijd betreft weten we dat nog wel. Al hebben we in het dagelijks leven vooral te maken met de aardse tijd van kalender en agenda, we weten nog wel dat aardse tijd wordt berekend naar de banen van zon en maan, sterren en planeten. Het kosmische aspect van ruimte zijn we veel meer uit het oog verloren. Zon, maan, sterren en planeten oefenen op allerlei plaatsen invloed uit.
In het verleden waren mensen daar nog gevoelig voor. Daarom beleefden ze sommige plaatsen als heilig. Ook merkten ze dat zich onder invloed van de sterren wegen vormden in het landschap. In zijn boek Sternenwege beschrijft Manfred Schmidt-Brabant dat zo in een ver verleden vanuit Atlantis twee wegen ontstonden: een zuidelijke weg over Afrika naar Egypte, en een noordelijke via de Orkneys naar Scandinavië en Finland. De wijsheid van de ingewijden langs de noordelijke sterrenweg was eenzijdig gericht op het opgaan in de natuurkrachten en de kosmos.
Langs de zuidelijke sterrenweg ontstonden de egyptische mysteriën die diep, maar eveneens eenzijdig doordrongen tot de geheimen van het innerlijk en het eigen lichaam. Deze culturen en hun mysteriewijsheid verdwenen, hun eenzijdige wijsheid bleef bewaard. Volgens Schmidt-Brabant – ook middeleeuwse bronnen spreken hierover – ontstonden later in Europa drie andere sterrenwegen. Ze lagen tussen de oude noordelijke en zuidelijke weg en liepen van het westen van Europa oostwaarts. In de vroege middeleeuwen werden de mensen langs deze europese sterrenwegen zo heen en weer geslingerd tussen de eenzijdig naar buiten gerichte houding van de noordelijke, en de eenzijdig naar binnen gerichte houding van de zuidelijke weg, dat er een balans tussen beide eenzijdigheden moest komen.
Het klooster van Cluny speelde daarbij een grote rol. De benedictijner monniken van Cluny sublimeerden de naar binnen gerichte houding door de tijd meditatief te beleven: ze verdeelden gebeden over de dag en kondigden die aan met klokgelui, en ze vierden wekelijkse missen en de jaarlijkse christelijke feesten. Ook de mensen buiten het klooster namen hieraan deel. Enkele eeuwen na de oprichting van Cluny werd de orde hervormd, wat leidde tot het ontstaan van de cisterciënzer monniken: zij sublimeerden juist de naar buiten gerichte houding door zich te wijden aan het landschap.
Ze maakten woeste natuurgebieden geschikt voor menselijke bewoning. Ook bouwden ze de eerste romaanse kerkjes die echt opgaan in het landschap. Zo werden ruimte en tijd in enkele eeuwen geheiligd en in het leven van de mensen geïntegreerd. In diezelfde eeuwen beleefden velen de balans tussen buiten en binnen ook langs de pelgrimsweg naar Santiago de Compostella. Uit alle richtingen trokken mensen uit het noorden en westen van Europa naar Compostella in Spanje.
Op de vaak lange pelgrimsweg stonden ze bloot aan de elementen en de natuurkrachten, maar overal langs de weg konden ze zich in kerken en kapelletjes in meditatie en gebed naar binnen keren. Zo ontstond in de ziel van de pelgrims een voortdurende afwisseling tussen naar buiten gericht en naar binnen gekeerd zijn, waardoor ze in zichzelf de balans tussen die twee konden vinden.
We maken woelige tijden door. We wensen u daarom voor dit nieuwe jaar veel kracht om de balans tussen binnen en buiten te bewaren.
Bron: Utz Verzendantiquariaat Volg Tribute op Facebook voor het laatste nieuws en blijf up to date met wat er ECHT aan de gang is in de wereld! Steun de vrijheidsbeweging, jouw toekomst en die van je geliefden. Deel dit bericht op social media en in je eigen netwerk. DOEN!
Comentarios